Titian
Titian Biyografisi
Rönesans dönemi İtalyan ressamdır.
Titian, 1488 yılında Pieve di Cadore, İtalya’da zengin bir ailenin oğlu olarak doğmuştur. Tam adı Tiziano Vecellio’dur. 9 yaşındayken babası onu kardeşi Francesco ile birlikte Venedik’e götürdü. Gençliğinde Venedik’e dışarı giden Titian, önce Sebastiano Zuccato isimli bir sanatçı ve mozaikçinin yanına, daha sonra da Gentile Bellini ve Giovanni Bellini kardeşlerin atölyesinde eğitim aldı. Burada uzun zaman etkisinde kalacağı kendisinden 10 yaş büyük sanatkâr Giorgione ile tanıştı. Beraber 1508’de Alman ticaretinin Venedik’teki merkezi olan Fondaco dei Tedeschi’nin cephesini süslediler. Oysa nemli hava yüzünden bu yapıtlar değil olmuştur.
25 Ekim 1510 tarihinde dostu Giorgione ölünce Titian, Venedik’cilt Padova’ya gitti. Orada 1511 yılında Scuola del Santo ile Scuola del Carmine fresklerini yaptı. Giorgione’nun Titian üstünde etkisi çok büyük oldu. Genç ustası ölünce onun bir takım tablolarını Titian tamamladı. Titian’nın ünü ivedi büyüdü.
Titian, 1513 yılında Venedik‘e döndü ve kendi atölyesini kurdu. Venedik dükalarının köşkü olan Palazzo Ducale sarayına büyük toplantı salonunun dekorasyonuna çalıştı. Fakat ne yazık fakat bu resimler 1577’deki yangın sırasında yok olup gittiler.
29 Kasım 1516 tarihinde ustası Giovanni Bellini ölünce Venedik Cumhuriyeti’nin baş ressamı unvanını aldı.
1516 yılından daha sonra Titian’ın önünde uzun ve aydınlık bir meslek hayatı açıldı. Papalar, prensler, kardinaller için çoğu tablolar ve portreler yaptı.
Titian’ın 1525’te evlendiği Cecili adlı kadından iki oğlu ve biri bebekken ölen iki kızı oldu; 1530’da karısı ölünce bir daha evlenmedi. Ufak oğlu Orazio sonradan ressam ve Titian’ın baş yardımcısı oldu.
Daha 1530 yılında tanıştığı İmparator Şarlken tarafından taç giyme törenini tasvir etmek üzere Bologna’ya çağırıldı ve Titian’a Kont Palatino ünvanı verildi. 1533’te imparatorluğun devlete ait ressamı oldu. 1540 yılında papa III. Paulus’un çağrısı üzerine gittiği Roma’da görkemli bir biçimde ağırlandı. Papalığa hizmetleri sebebiyle Roma vatandaşlığına alındı. Papa III. Paulus’un portresini yaptı.
1548′ de çağrıldığı Almanya‘da Augsburg’da saray soylularının portrelerini yaptı. daha sonra Şarlken’in yerini alan İspanya Kralı II. Felipe Titian’dan birçok tablolar aldı. Prado Müzesinde yer alan tabloları ayrıca rakam, hem de özellik bakımından Titian’ın öbür müzelerdeki eserleri aralarında en önemlileri sayılmaktadır.
Titian’ın 1519-1526 yılları aralarında çizmiş olduğu tablo Madonna di Ca ‘Pesaro (Pesaro Madonnası); Venedik Cumhuriyeti’nin Kıbrıs’ı ele geçirerek kazandığı zaferin şerefine Jacopo Pesaro tarafından yaptırılmıştır. Bu tablo Titian’ın en ünlü çalışmalarından biridir. Tablo, Venedik’te Frari Santa Maria Gloriosa Bazilikası kilisesinde korunmaktadır.
Titian, 1550’den sonradan bir daha Venedik’ten ayrılmadı. 27 Ağustos 1576 tarihinde Venedik, İtalya’da 88 yaşında vebadan ölmüştür.
Yağlıboya 119 × 165 cm Uffizi Galerisi, Floransa
Urbino Venüsü, İtalyan sanatkâr Titian’ın 1538 yılında çizdiği yağlıboya tablodur. Tabloda, Venüs olduğu düşünülen çıplak bir genç kadın, Rönesans dönemine ait bir sarayın gösterişli ortamında, bir çekyat veya yatak üstünde uzanmış olarak betimlenmiştir. Tablo, Floransa’daki Uffizi Galerisi’nde sergilenmektedir.
Resimdeki kadının duruşu, Giorgione‘nin Uyuyan Venüs (1510) isimli tablosuna dayanmaktadır. Oysa Titian, Giorgione’nin resmindeki mesafe yerine, daha şehvetli bir duruşu seçim etmiştir. Resimdeki bayan figürü, temsil ettiği tanrının özellikleri göstermeyecek şekilde, klasik ya da alegorik süslemelerden yoksundur. Bu Nedenle resmin erotik olması sağlanmıştır. Venüs’ün tablodaki samimi duruşu uyarı çekicidir. Çıplak oluşunu hiç umursamadan, aracısız izleyiciye bakar. Sağ eli bir çiçek demedi tutmaktayken, sol eli kışkırtıcı biçimde resmin merkezine yerleştirilmiş olan cinsel bölgesini gizler. Kadının hemen arkasından köpek sadakati temsilcilik eder. Genelde sadıklığı simgeleyen köpek imgesinin uyumakta oluşu, resimdeki kadının vefasız olduğunu düşündürür.
Tablo ressama, Urbino Dükü II. Guidobaldo della Rovere göre sipariş edildi. Resim fiilen, İtalya‘da geleneksel olarak nikah armağanı olarak bahşedilen ve cassone olarak adlandırılan sandıklardan birini süslemek nedeniyle kullanılacaktı. Resmin arkadaki planında bu nesil bir sandığı karıştırmakta olan hizmetçiler, Venüs’ün elbiselerini ararken betimlenmiştir. İçeriğinin fazla erotik oluşu resmin, dükün evleneceği oldukça genç eşi için bir eğitici model olarak tasarlandığını akla getirir.
Titian’ın “Urbino Venüsü” adlı tablosu Edouard Manet’in Orsay Müzesi‘nde sergilenen “Olympia” adlı tablosuna esin kaynağı olmuştur.
Titian, 1539 yılı civarında 10. Osmanlı Padişahı Kanuni Sultan Süleyman‘ın da portresini yapmıştır.
Titian’ın 1539 yılı civarında yaptığı I. Süleyman (Kanuni Sultan Süleyman) tablosu.
Titian sanatındaki gelişme üç döneme ayrılır. Çıraklık dönemi, ustası Giorgione’in etkisi altındadır. Bu tesir öylesine güçlüdür oysa, uzmanlar Giorgione’in son dönem ürünleri ile Titian’ın açılış yapıtlarının hangisine ait olduğunu muhakkak anlayabilmiş değildir. az kalsın 1520-1545 arasını kapsayan ikinci döneminde Titian, başlangıçtaki üslubunun özelliklerini daha da belirginleştirmiştir. Dinsel yapıtlarındaki figürlerin ruhsallığı, mitolojik yapıtlarındaki figürlerinin ise duyumsallığı artmıştır.
Rengi, ara sıra tek bir rengin çeşitlenmesine dayanan bir monotonluk içinde kulanmış, ama bu onun yoğun bir renkçilik anlayışı geliştirmesini engellememiştir. Titian’ın olgunluk dönemi üslubu, ruhsallık boyutunun giderek daha özgürce bir anlatıma dönüşmesiyle belirginlik kazanır. Üslubu yaşadığı çağda, Tintoretto dışarıda hiçbir sanatçı kadar anlaşılmamıştır.
Esas eserleri:
Padovalı Aziz Antonius’un Mucizeleri (1511),
Salome (1512),
Kutsal ve Dünyevi Aşk (1515-1516),
Flora (1515),
Venüs’e Tapınma (1518-1519),
İsa’nın Dirilişi Sunağı (1522),
Aziz Christophorus (1523),
Bacchus ve Ariadne (1523),
İsa’nın Gömülüşü (1525),
Petrus’un Şahadeti (1528-1530),
Tavşanlı Madonna (1530),
Urbino Venüsü (1538),
Storozzi’nin Minik Kızı (1543),
İsa’ya Dikenli Tacın Giydirilmesi (1543),
Ecce Homo (1543),
Venüs Amor’la Birlikte (1545),
Danae (1545),
Pietro Aretino’nun Portresi (1545),
Şarlken’in Oturan Portresi (1548),
Şarlken’in Atlı Portresi (148),
Johann Friedrich’in Portresi (1550),
II. Felipe’nin Portresi (1550-1551),
Kızı Lavinia (1550),
Su Perisi ile Çoban (1570),
Pieta (1573),
Kendi Portresi (1565-1570),
İlk Günah (1570),
Pieta Azize Magdalena ve Hieronymus ile birlikte (1573-1576).
