Guy de Maupassant

Guy de Maupassant Biyografisi

Naturalizm edebiyat akımına emrindeki Fransız hikâye ve roman yazarıdır.

Guy de Maupassant, 5 Ağustos 1850 tarihinde Tourville-sur-Arques, Fransa’da doğmuştur. Babası, Gustave Maupassant, annesi Laure le Poitevin’dir. Daha Sonra anne babası boşanınca abisi Hervé ile birlikte annesinin yanında kaldı. 1850’de Dieppe şehri yakınlarındaki Miromesnil şatosunda dünyaya gelen Guy de Maupassant, burada Normandiya bölgesini ve köylülerinin yaşamını yakından tanımak fırsatını buldu. İlk eğitimini Kilise’den aldı. 13 yaşında Yvetot’da gittiği İlahiyat okuluna gönderildi ve oradaki kurallara harmoni sağlayamadı. Hayatı boyunca, bu ilk eğitim sürecinde dine karşısında geliştirdiği olumsuz görüşlerin izlerini taşır. Bu okuldan kendisini kovdurduktan sonra öğrenimini Rouen lisesinde bitirdi.

1869‘da Paris‘te hukuk okumaya başladı. Fransa ile Almanya aralarında savaş çıkması üzerine öğrenimine ara verdi. Gönüllü olarak savaşa katıldı. 1870’de seyyar jandarma birliğinde asker oldu. Maupassant, o dönemde tanığı olduğu olayları, yaşadıklarını, gözlemlediklerini daha sonra kaleme aldığı çoğu hikâyesinde anlattı. Savaşın sona ermesinin gerisinde 1871 yılında Normandiya’yı terk eder ve Paris’e yerleşir. On yıl boyunca Denizcilik Bakanlığı’nda çalışır. Bu vakit içinde fazla sıkılır: tek eğlencesi Pazar günlerinde yapılan Seine nehri gezileri ve tatillerdir.

Guy de Maupassant’ın yazarlık hayatı, 1871 yılından sonra başladı. Şiirler yazdı (Le Mur, Au Bord de l’Eau). 1871 ile 1880 arasında, bilhassa, annesinin çocukluk arkadaşı romancı Gustave Flaubert‘in etkisinde kaldı. Gustave Flaubert, Maupassant’ı iyi bir yazar olarak yetiştirmek için çok çalıştı. Ona gerçeği değişik bir bakışla gözlemlemeyi, yalnız gördüklerini ve duyduklarını yazmayı öğretti. İlk yazdıklarını okuyup düzeltti. Flaubert, onu Emile Zola, İvan Sergeyeviç Turgenyev, Edmond de Goncurt ve Henry James gibi ünlü yazarlarla tanıştırdı. Flaubert’in 1880’de beklenmedik ölümü, Maupassant’ı çok içten etkiledi.

1880’de, Gustave Flaubert‘in ölümünden bir ay önce, arasında Emile Zola‘nın da bulunduğu natüralist (doğalcı) bir takım yazarların hikâyelerinin toplandığı “Les Soirées de Médan” (Médan Akşamları) adlı kitapta Maupassant’ın da bir hikâyesi yer aldı (Boule de Suif – Kartopu – İs Yumağı). Bu hikâye, Maupassant’a ilk büyük başarısını getirdi ve onun hikâye yazarlığına olan eğilimini ortaya çıkardı.

İLGİLİ BİYOGRAFİ : Süleyman Nazif

Maupassant, en güzel hikâyelerini, 1881 ile 1886 arasında yazdı. Elde ettiği başarılar, ona yüksek sosyetenin kapılarını açtı. Son romanlarında, yüksek sosyeteye ilişkin yaşantılarını anlattı. Bu romanlar, doğrudan doğruya, Maupassant’ın karşısında cinsle olan ilişkilerinin verdiği sıkıntılardan esinlendi. Hikâye kitaplarından elde ettiği gelirle “Bel Ami” adlı bir yata sahip oldu. Maupassant, bu yatla Akdeniz’de geziler yaptı ve gezi izlenimlerini 1884’te yayımlanan “Au Soleil” (Güneşte), “Sur l’Eau” (Denizde – 1888) ve “La Vie Errante” (Serseri Yaşam – 1890) adlı hikâyelerinde anlattı.

Maupassant, genç yaşında baş ağrılarından şikayet etmeye başladı. Hastalığı, 1884’ten itibaren, us yorgunluğunun ve gördüğü hallüsinasyonların etkisiyle gitgide artıyordu. sıhhat günden güne bozuluyordu. Ne olduğunu bilmediği ve kendisine düşman bellediği bir varlığı daima yanı başında hissediyor ve vefat düşüncesi durmadan aklını kurcalayıp duruyordu.

Guy de Maupassant, 1887 yılında yayımlanan “Le Horla” adlı hikâyesinde, delilik belirtilerinin nasıl başladığını ve insan üzerinde ne gibi şansın dönmesi meydana getirdiğini anlattı. Bu kitap yayımlandıktan sonra, iyileşmek ümidiyle, uzunca bir deniz yolculuğuna çıktı. Yolculuktan döndükten sonra “Pierre et Jean” adlı romanını tamamladı. Sonradan “Notre Coeur” adlı romanı kaleme aldı. 1890’da yayımlanan “La Vie Errante” adındaki yapıtından sonra da öyle bir şey yazamadı. sağlık da iyice bozulmuştu. Pozitif ilâç almak yüzünden o iriyarı bedeni ve zihni yıpranmıştı. 1892’nin Ocak ayında kendini öldürmeye kalkıştı. Ağır hasta olarak Paris‘e getirildi ve bir sağlık yurduna yatırıldı. Maupassant, 1893 yılında iyileşemeden öldü.

Guy de Maupassant, 1880’den 1891’e kadar, 18 kitapta toplanan takriben 300 hikâye ile 6 roman yayımladı.

Guy de Maupassant, Josephine Litzelmann adında bir bayan ile birlikte evlenmeden yaşadı. Honoré Lucien Litzelmann (d.1883) , Jeanne Lucienne Litzelmann (d.1884), Marthe Marguerite Litzelmann (d.1887) adlarında üç çocuğu oldu.

İLGİLİ BİYOGRAFİ : Güngör Bayrak

Guy de Maupassant, 6 Temmuz 1893 tarihinde Paris, Fransa’da 43 yaşında ölmüştür. Paris’teki Montparnasse mezarlığına gömüldü.

Guy de Maupassant, Maupassant, hayatta güven uyandıran her şeye çatar; Tanrı’yı inkâr eder. Onu “yaptıklarını bilmez” olarak görür. Aldatmaca olarak kabul ettiği dine saldırır. Ona tarafından, evren, “kör ve bilinmez güçlerin zincirden boşanmasıdır”. İnsan, yalnızca “diğerlerinden üstün bir hayvandır”. Gelişme, gerçekleşmeyecek bir düştür. Dostluk bile, ona “iğrenç bir aldatmaca” olarak görünecektir; çünkü Maupassant’a tarafından, “insanların duygu ve düşünceleri anlaşılmazdır ve onlar yalnızlığa mahkûmdurlar”.

Hastalığının ilerlemesine yan olarak Maupassant’ın yazarlık tarzı da değişime uğradı. “La Maison Tellier” (Madame Tellier’nin Evi – 1881), “Mademoiselle Fifi” (1882), “Les Contes de la Bécasse” (Çulluğun Hikâyeleri – 1883) gibi ilk hikâyelerinde, buruk ve alaylı bir tavır gücünden kaynaklanan kuru bir anlatım görülür. Bu hikâyelerde, onun saldırgan niyetleri, dine, burjuva önyargılarına ve “kadına özgü kötü niyetliliğe” saldırma isteği sezilir.

Hastalığının zararlarını görmeye başladığı günden itibaren Maupassant’ın anlatım yolu daha az yergici bir dış görünüş aldı. Yazarlık hayatının sonuna dürüst “La Peur”, “Lui?”, “Solitude”, “Le Horla”, “L’endormeuse” gibilerinin de aralarında bulunduğu otuza yakın hikâyesi, intihar düşüncesi, görünmez bir varlığın musallat olan fikri ile iç sıkıntısı ve korkulardan esinlendi.

Guy de Maupassant, Flaubert ekolünde, “hiç kimse tarafından görünmeyen ve söylenmemiş bir dış görünüş” bulup ortaya çıkarmayı öğrenmişti. hikâyelerinin özgünlüğü, bunların yapısından daha fazla, memurların, burjuvaların veya köylülerin yaşantılarının geçtiği birbirinden fazla bambaşka ortamların, tiplerin ve geleneklerin “gerçek olarak tanım edilmesi”nden ileri kazanç.

Hikâyeleri bir bütün olarak ele alındığında, 1870 – 1890 arası Fransız toplumunun zengin bir panoraması çıkar ortaya. Yapıtlarının kişisel yaşamından çoğu iz taşıması, Maupassant’ın hikâye ve romanlarını birer “otobiyografi” veya “jurnal”müş gibi ele alınmasına yol açmıştır.

İLGİLİ BİYOGRAFİ : Yakup Kadri Karaosmanoğlu

Maupassant’a olan ilgi, 20. yüzyılın ikinci yarısında azalmıştır. Lakin Maupassant günümüzde de, her sınıftan okura seslenen ve keza belirtilen bir düzeyi tutturan, keza de belirtilmiş ölçüde popüler olabilen yeni bir hikâye türünün yaratıcısı kabul edilir.

Kitapları :
Roman :
1883 – Une vie ” (Bir Hayat)
1885 – Bel-Ami (Hoş Arkadaş)
1887 – Mont-Oriol (Oriol Dağı)
1888 – Pierre et Jean
1889 – Fort comme la mort (Ölüm Gibi Kuvvetli)
1890 – Notre Cœur (Kalbimiz)

Hikaye :
1880 – Boule de Suif
1881 – La Maison Tellier
1881 – Une partie de campagne
1882 – Mademoiselle Fifi
1883 – Clair de Lune
1883 – Contes de la Bécasse
1884 – Au soleil
1884 – Les soeurs Rondoli
1884 – Miss Harriet
1884 – Yvette
1885 – Contes du jour et de la nuit
1885 – Monsieur Parent
1886 – La Petite Roque
1886 – Toine
1887 – Le Horla
1888 – L’héritage
1888 – Le Rosier de madame Husson
1888 – Sur l’eau
1889 – Histoire d’une fille de ferme
1889 – La Main gauche
1890 – L’Inutile beauté
1890 – La vie errante
1899 – Le père Millon
1900 – Le colporteur
1900 – Les dimanches d’un bourgeois de Paris