Reşat Nuri Güntekin
Reşat Nuri Güntekin Biyografisi
Cumhuriyet dönemi yazarlarımızdan. Yazdığı, çevirdiği, kitap biçimine girmiş ya da dergi, gazete sayfalarında, tiyatro repertuvarlarında kalmış eserlerinin toplamı yüzü bulan Reşat Nuri Güntekin, Anadolu’daki yaşamı ve toplusal sorunları ele almış, insanı insan çevre ilişkisi içinde yansıtabilmiş bir yazardır. Romanlarında sayısız insan tipi yaratmış, çoğunlukla erkek olan kahramanlarını, dış görünümlerinden çok psikolojik özellikleriyle yansıtabilmiştir. Mizaha daha geniş yer verdiği öykülerinde de aşk, yalnızlık, fedakarlık, dostluk, ihanet gibi temalar kullanmıştır.
Reşat Nuri Güntekin, 27 Kasım 1889‘da askeri hekim olan Nuri Bey ile Erzurum valisi Yaver Paşa’nın kızı Lütfiye Hanım’ın oğlu olarak istanbul’da doğdu. Babasının mesleği sebebiyle çocukluk yılları boyunca birçok il gezdi. İlk öğrenimini Çanakkale‘de Mekteb-i İptidai’de yaptı. Sonradan eğitimine Mekteb-i Sultani (Galatasaray Lisesi) ve İzmir‘de bir Frerler okulunda devam etti. 1912 yılında Darülfünun-ı Osmani Ulum-ı Edebiyat Fakültesi‘ni bitirdi.
İlk olarak Bursa‘da başlayan öğretmenlik hayatına 1927 yılına değin birçok okulda devam etti. Bu okullar arasında İstanbul Beşiktaş İttihat ve Terakki Mektebi, Fatih Vakf-ı Kebir Mektebi, Akşemseddin Mektebi, Feneryolu Murad-ı Hâmis Mektebi, Osman Gazi Paşa Mektebi, Vefa Lisesi, İstanbul Erkek Lisesi, Çamlıca Kız Lisesi, Kabataş Erkek Lisesi ve Galatasaray Lisesi bulunmaktadır. Türkçe ve Fransızca öğretmenliğinin yanında 1916 ile 1919 yılları aralarında Erenköy Kız Lisesi‘nde ve Vefa Lisesi‘nde müdürlük de yapmıştı.
Yazı hayatına I. Dünya Savaşı‘nın sonlarında başlayan Reşat Nuri Güntekin‘nin birincil eseri “Eski Ahbap” isimli uzun hikaye, 1917‘de “Diken” dergisinde yayınlandı. 1819–1919‘da Zaman gazetesinde “Temaşa Haftaları” başlığıyla tiyatro eleştirileri yazdı. Bu dönemde Şair, Nedim, Büyük Mecmua, İnci, Diken dergileri ile Dersaadet ve Zaman gazetelerinde yayınlanan öykü, roman ve oyunlarında kendi adının yanısıra “Hayrettin Rüştü, Mehmet Ferit, Cemil Nimet” gibi takma isimler kullanıyordu. Espri ve magazin yazılarını da “Ateşböceği, Ağustosböceği, Yıldızböceği” gibi isimlerle yayınladı. İlk romanı olan “Çalıkuşu“nu 1923 yılında yazdı. Bu romanı önce “İstanbul Kızı” adıyla oyun olarak yazmıştı. O dönem koşullarında sahneye konulması mümkün olmayınca romana dönüştürdü. Türk edebiyatında gerçekçi romana yönelimin ilk örneklerinden olan Çalıkuşu, dili, anlatımdaki rahatlığı, hissi yanlarıyla uzun yıllar güncelliğini koruyan bir eser oldu. Sinema ve televizyona da uyarlandı. Ardındaki 1924‘te “Damga” ve “Dudaktan Kalbe” ve 1926‘da da “Akşam Güneşi” adlı romanlarını yayımladı.
Reşat Nuri Güntekin, 1927 yılında maarif müfettişi olarak bütün Anadolu’yu dolaştı ve Dil Heyeti’yle birlikte bir takım incelemeler yürüttü. Yazdığı romanlarda Anadolu’da yaptığı gezilerin izleri bulunmaktadır. Birçok insan tanımış olması ve görevi sebebiyle çoğu şehirde bulunması onun daha iyi gözlem yapmasına ve hikayelerindeki karakterlerin daha realist olmasına zemin hazırlamıştır.1927‘den sonraki romanlarında da üslubunun esas yapısını değiştirmeden toplumsal sorunlara değinmiştir. Keza gezilerini kaleme aldığı “Anadolu Notları” adlı kitabını sonra 1936 yılında yayımlamıştır. 1928 yılında “Merhamet Etmek” adlı romanını yazdıktan sonradan takriben 10 sene yazmaya ara verdi. Bu dönem politikaya girerek 1939 yılında Çanakkale milletvekili seçildi. Ünlü eseri “Yaprak Dökümü“nü de benzer yıl yazdı. 1946 yılına değin milletvekilliği yaptıktan daha sonra 1947 yılında Ulusal Eğitim Başmüfettişliği’ne getirildi. Aynı yıl Cumhuriyet Irk Partisi‘nin Ankara‘da yayımlanan “Halk” adlı gazetesinin İstanbul kolu olan “Memleket” gazetesini çıkardı.
1950 yılında Paris‘te Kültür Ateşesi ve UNESCO‘da Türkiye temsilcisi olan Güntekin, 1954 yılında emekliye ayrıldı. Bir zaman İstanbul Şehir Tiyatroları‘nda yazınsal komite üyeliği yaptı. Kendisine akciğer kanseri teşhisi konulduktan sonra tedavi için Londra‘ya gitti oysa hastalığına yenik düşerek 7 Aralık 1956 tarihinde 67 yaşında vefat etti. 13 Aralık 1956‘da Karacaahmet Mezarlığı’na defnedildi.
ESERLERİ
ROMAN:
Çalıkuşu (1923), Rahat El (1924), Damga (1924), Dudaktan Kalbe (1924), Akşam Güneşi (1926), Bir Kadın Düşmanı (1927), Yeşil Gece (1928), Acımak (1928), Yaprak Dökümü (1939), Kızılcık Dalları (1944), Gökyüzü (1935), Eski Hastalık (1938), Ateş Gecesi (1953), Değirmen (1944), Miskinler Tekkesi (1946), Harabelerin Çiçeği (1953), Kavak Yelleri (ölümünden sonra 1961), Son Sığınak (ölümünden daha sonra 1961), Kan Davası (ölümünden sonra 1962)
HIKAYE:
Gençlik ve Alımlılık (1919), Roçild Bey (1919), Eski Ahbap (1919), Tanrı Misafiri (1927), Sönmüş Yıldızlar (1928), Leyla ile Mecnun (1928), Olağan İşler (1930)
OYUNLAR:
Hançer (1920), Eski Rüya (1922), Ümidin Güneşi (1924), Gazeteci Düşmanı-Şemsiye Hırsızı-İhtiyar Serseri (Üç oyun birarada, 1925), Taş Parçası (1926), Hülleci (1933), Bir Köy Hocası (1928), Babür Şah’ın Seccadesi (1931), Bir Kır Eğlencesi (1931), Ümit Mektebinde (1931), Yıkım Aleyhinde-Tehdit Etme-Eski Borç (Üç oyun birarada, 1931), İstiklal (1933), Ödenti Hırsızı (1933), Bir Yağmur Gecesi (1943)
